Data wydruku: 2024-11-15 18:15:42

Biestrzynnik

biestrzynnik_1
biestrzynnik_1

 

Choć osada istniała z pewnością dużo wcześniej, najstarsza pisana informacja o niej pochodzi z protokołu wizytacyjnego szczdrzykowskiej parafii z roku 1679, gdzie wśród miejscowości do niej należących wymienia się po raz pierwszy jej nazwę. Mowa jest o 12 wieśniakach z Biestrzinick’a, płacących po 1 srebrnym groszu rocznie na rzecz kościoła. W roku 1725 wieś zamieszkuje 8 gospodarzy.

 

W roku 1736 pojawia się nazwa Poliwowa, wymieniana jako część Ligoty, a dziś należąca do Biestrzynnika. Nazwę wywodzi się od identycznie brzmiącego nazwiska. W roku 1783 w Biestrzynniku mieszkało 11 zagrodników, 18 chałupników i 11 czynszowników, a liczba mieszkańców wynosiła 245. Kiedy w roku 1823 wybudowano szkołę dla wsi i okolicznych przysiółków we wsi było już 76 domostw, a liczba mieszkańców osiągnęła 675. Utrzymywali się z pracy na roli i hodowli bydła. Wypalano także węgiel drzewny, wydobywano piasek dla okolicznych hut. W Solarni stanowiącej dzisiaj część wsi znajdowała się niewielka huta szkła. Większość mieszkańców była katolikami należącymi do parafii w Szczedrzyku. 4 rodziny ewangelickie uczęszczały do kościoła w Grodźcu.

Około 1830 roku w Poliwodzie hrabiowska rodzina von Garnier wybudowała hutę żelaza. Stanął wysoki piec, dwie fryszernie i kuźnia. Miechy i młoty napędzane były siłą wody rzeki Libawki. Huta ta istniała jeszcze w 1865 roku.

Z dokładnego opisu z roku 1860 dowiadujemy się, że w Biestrzynniku zamieszkiwało 11 wolnych zarodników, 48 chałupników i 41 ubogich chałupników wygonowych. Mieszkańcy nadal utrzymywali się z pracy na roli i hodowli bydła. Część uboższych mieszkańców dorabiało produkując gonty. We wsi znajdował się jeden młyn wodny i leśniczówka. Do szkoły uczęszczało 182 dzieci z Biestrzynnika, Poliwody, Solarni i Dylak oraz nieliczne ze Szczedrzyka i Kadłuba Turawskiego. W 1910 roku liczba mieszkańców zmalała do 468, 15 lat później osiągnęła 503, a krótko przed wybuchem II Wojny Światowej już 600.

W 1933 roku założono Ochotniczą Straż Pożarną. Do czasu budowy kościoła w Dylakach w latach 1938-1941 wieś należała do parafii Szczedrzyk.